ติณทายกวรรคที่ 52ติณมุฏฐิทายกเถราปทานที่ 1 (521)ว่าด้วยผลแห่งการถวายหญ้าคา 1[111] ในที่ไม่ไกลภูเขาหิมวันต์ มีภูเขา ลูกหนึ่งชื่อว่า ลัมพกะ ที่ภูเขาลัมพกะนั้น พระ- สัมมาพุทธเจ้าพระนามว่า ติสสะ เสด็จจงกรม อยู่กลางแจ้ง เมื่อก่อน เราเป็นพรานเนื้อ อยู่ในอรัญ ราวป่า ได้พบพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุดกว่าทวย เทพ จึงได้ถวายหญ้าคากำหนึ่งแด่พระพุทธเจ้า เพื่อ เป็นที่ประทับนั่ง ครั้นแล้วเรายังจิตให้เลื่อมใส ถวายบังคมพระสัมมาพุทธเจ้าแล้ว บ่ายหน้า กลับทางทิศอุดร เราเดินไปไม่นาน ก็ถูกราชสีห์ฆ่า เรา เป็นผู้ถูกราชสีห์ฆ่าตายในที่นั้นนั่นเอง เราได้ทำ อาสันนกรรม ณ ที่ใกล้พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด ไม่มีอาสวะ เราได้ไปยังเทวโลก เหมือนลูกศรที่ พ้นจากแล่ง ฉะนั้น ปราสาทในเทวโลกนั้น ซึ่งบุญกรรม เนรมิตให้ เป็นของงดงามมีแล่งธนูตั้งพัน มี ลูกหนังเป็นจำนวนร้อย มีธงประจำปราสาทเป็น เวจจกทายกเถราปทานที่ 2 (522)ว่าด้วยผลแห่งการถวายวัจจกุฎี[112] เราเลื่อมใส ได้ถวายวัจจกุฎีหลัง หนึ่งแด่พระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้เชษฐบุรุษของโลก ผู้คงที่ พระนามว่า วิปัสสี ด้วยมือของตน |